Samstag, 25. Juli 2009

Das Wirtschaftswunder von Wörgl

von Annette_Richter - 30. Oktober 2003

http://www.inwo.de/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=39&mode=thread&order=0&thold=0

Das Wirtschaftswunder von Wörgl

Das Experiment von Wörgl zeigt, was eine Geldreform bewirken kann und das sie nicht nur graue Theorie ist.

Es war einmal - so beginnen alle Märchen, und es klingt tatsächlich wie ein Märchen: Es war einmal in der kleinen Stadt Wörgl ein Eisenbahner, genauer gesagt ein Lokomotivführer, der 1931 zum Bürgermeister gewählt wurde. Michael Unterguggenberger stammte aus einer tiroler Kleinbauernfamilie. Er mußte mit zwölf Jahren die Schule verlassen, um in einem Sägewerk als Hilfsarbeiter ein paar Kreuzer zu verdienen, um so zum Unterhalt der Familie beizutragen. Doch er wollte nicht Hilfsarbeiter bleiben und trat mit 15 bei einem Mechanikermeister in Imst in die Lehre. Das Lehrgeld - das man damals dem Meister bezahlen mußte - sparte er Heller um Heller, einen Teil zahlte er erst als Geselle ab. Den Gesellenjahren folgten die Handwerksburschen-Wanderjahre, über den Bodensee nach Wien, Rumänien und Deutschland. Auf diesem Weg lernte der aufgeschlossene Handwerksbursche die Gewerkschaft kennen und die Konsumgenossenschaft - die ersten Formen proletarischer Gemeinschaft.

Der 21jährige Unterguggenberger entscheidet sich für eine Anstellung bei der Eisenbahn und wird in den Bahnknotenpunkt Wörgl versetzt. Trotz guter Arbeit und ehrgeizigem Streben gibt es für ihn kein Weiterkommen - denn er ist Sozialdemokrat und aktiver Gewerkschafter. Als solcher wird er 1912 in die Personalkommission der österreichischen Staatsbahnen als Vertreter für die Gruppe "Diener im Lokomotivfahrdienst des Dienstbezirks Innsbruck" entsandt. Nach dem Ende des Ersten Weltkriegs wurde er Gemeinderat, dann Vizebürgermeister, und im Jahr 1931 wurde er Bürgermeister der 4216 Einwohner zählenden Stadt Wörgl.

Über die weltweite Wirtschaftskrise der zwanziger und dreißiger Jahre sind Dutzende Bücher geschrieben, Hunderte Untersuchungen angestellt worden. Es war die bitterste Not der Arbeitslosigkeit - in Deutschland hat sie die Erfolge Hitlers maßgeblich begünstigt.

Während im Bahnknotenpunkt Wörgl im Jahr 1930 noch 310 Eisenbahner in Arbeit waren, waren es im Jahr 1933 nur noch 190. Die Arbeitslosen bestürmten ihren früheren Kollegen, den sie zum Bürgermeister gemacht hatten, um Hilfe.

Doch was sollte dieser tun? Nicht nur unter den Eisenbahnern wuchs die Arbeitslosigkeit. Große Industrien gab es dort nicht, und die Zwergbetriebe der Stadt und der Umgebung bröckelten ab, die Zahl der Arbeitslosengeldempfänger stieg. Auch stieg die Zahl der "Ausgesteuerten" - 1932 waren es 200 - die von der städtischen Armenfürsorge betreut werden mußten.

Michael Unterguggenberger stand dieser Katastrophe zwar ratlos, aber nicht untätig gegenüber. Die g'scheiten Leut' - dachte er -, die so viele Bücher geschrieben haben, die müßten doch Rat wissen! Er studierte Karl Marx, fand dort den Namen Pierre Joseph Proudhon als Verfasser von, "System der wirtschaftlichen Widersprüche" und fraß sich durch dieses Werk. Vergeblich! Erst als ihm Silvio Gesells "Natürliche Wirtschaftsordnung" in die Hände fiel, kam ihm der rettende Gedanke. Er las und las, manche Seite zwei- und dreimal, bis er glaubte, die Antwort auf seine Fragen gefunden zu haben. Da bei Unterguggenberger der Wille zum Helfen das Entscheidende war, entwarf er ein Hilfsprogramm.

Vor allem sprach er mit jedem Mitglied des Gemeinderats und jedem Mitglied des Wohlfahrtsausschusses: einzeln, bis er glaubte, sie von seiner Idee überzeugt zu haben. Dann berief er eine Sitzung ein und sagte: Wir haben 400 Arbeitslose in unserer kleinen Gemeinde, davon über 200 Ausgesteuerte; im Bezirk beträgt die Zahl der Arbeitslosen mehr als 1500. Unsere Gemeindekasse ist leer. Unser einziges Guthaben sind Steuerrückstände für das Jahr 1931 in der Höhe von 118.000 S aber wir können keinen Groschen hereinbringen; die Leute haben einfach kein Geld. Wir schulden der Sparkasse der Stadt Innsbruck 1.300.000 S, und wir können die Zinsen dafür nicht zahlen. Wir schulden der Landesregierung und dem Bund Geld, und da wir nicht zahlen, können wir auch von ihnen keine Gemeindeanteile bekommen. Die Gemeindesteuern brachten im ersten Halbjahr ganze 3000 S. Die Lage unserer Gemeinde wird immer schlimmer, da niemand Steuern zahlen kann. Nur die Zahl der Arbeitslosen steigt und steigt.

Dann unterbreitete der Bürgermeister seinen Plan des "Schwundgeldes".

Der Umlauf des Geldes, das die Nationalbank herausgibt, ist zu langsam, man müßte den Geldumlauf beschleunigen. Die Beträge müßten ihren Besitzer rascher wechseln, das heißt, das Geld muß wieder zum Tauschmittel werden. Natürlich dürfen wir dieses Tauschmittel nicht "Geld" nennen, das ist nicht erlaubt. Wir nennen es "Arbeitsbestätigung". Solche Arbeitsbestätigungen wurden nun in der Höhe von 1 S, 5 S und 10 S beschlossen. (Man beachte die kleine Zahl, die damals schon "Lohn" bedeutete.) Die bange Frage war: Werden die Kaufleute das Geld wirklich in Zahlung nehmen?

Nun setzt ein wichtiges Kapitel unseres Märchens ein: Die Arbeitsbestätigung wurde an Zahlungsstatt genommen, der Hausherr nahm sie für die schuldige Miete, der Kaufmann nahm sie und sagte noch "Danke schön, kommen Sie bald wieder!"

Vor allem begann die Gemeinde mit den notwendigsten Arbeiten. Das erste Bauvorhaben wurde am 11. Juli 1932 begonnen: Kanalisierung eines Stadtteils, überfällige Straßenarbeiten, Asphaltierung der Hauptstraßen. Kostenpunkt: 43.386 S, die nun zum Teil als Löhne in die Bevölkerung zurückflossen. Für den Bau einer Schisprungschanze wurden 500 Arbeitsschichten geleistet, eine Notstandsküche wurde eingerichtet, Kostenpunkt: 4000 S usw. Für ein Viertel der Arbeitslosen gab es wieder Brot; Familien, in denen alle Erwachsenen arbeitslos waren, wurde das Los sehr erleichtert.

Die Lohnauszahlung erfolgte ausnahmslos in Arbeitsbestätigungen. Sie wanderten von der Gemeinde zum Baumeister, von diesem zum Arbeiter, vom Arbeiter zum Bäcker, zum Fleischer, zum Friseur usw. Die Verwaltung der Arbeitsbestätigungen war Sache der Gemeinde, sie konnten aber auch beim Spar- und Darlehensverein der Stadt Wörgl gekauft und gegen normales Geld verkauft werden.



Warum aber wurde er "Schwundgeld" genannt? Nun, es wurde eine monatliche Entwertung von 1% beschlossen, das heißt von 12% jährlich. Für dieses eine Prozent mußte der Besitzer der Arbeitsbestätigung eine Marke kaufen - also 1 Groschen, 5 Groschen oder 10 Groschen, die am Monatsanfang auf die Arbeitsbestätigung aufgeklebt werden mußte. Fehlte diese Marke, so war der Schein um 1 % weniger wert.

Ein weiteres Kapitel unseres Märchens: Die Bank verlangte für ihre Leistungen im Dienste des Arbeitsbestätigungsverkehrs keine Gebühren, aller Gewinn floß in die Gemeindekasse. Von den Eingängen verlieh außerdem der Spar- und Darlehensverein Darlehen an vertrauenswürdige Kreditnehmer zu dem (märchenhaften) Zinsfuß von 6%, den sie nicht behielt, sondern auch der Gemeindekasse zufließen ließ.

Die Kunde von der Sanierung der Gemeinde Wörgl sprach sich in der Welt herum. Wörgl wurde eine Art Wallfahrtsort für Volkswirtschaftler. Sie fanden die Vorzüge des Schwundgelds enorm, denn es machte das Hamstern von Geld unsinnig, der Sparer trug es auf die Sparkasse. Da es nur im Ort Gültigkeit hatte, wurden hier auch die größeren Einkäufe getätigt, man fuhr nicht mehr nach Innsbruck einkaufen.

Der Schweizer Journalist Bourdet berichtete: "Ich habe Wörgl im August 1933 besucht, also genau ein Jahr nach Beginn des Experiments. Man muß unparteiisch anerkennen, daß der Erfolg an das Wunderbare grenzt. Die früher für ihren grauenhaften Zustand verschrieenen Straßen gleichen jetzt Autobahnen. Das Bürgermeisteramt schön restauriert, ein reizendes Chalet mit blühenden Geranien. Die Arbeiter sind alle fanatische Freigeldler. In allen Läden nimmt man die Arbeitsbestätigungen zum gleichen Wert wie das offizielle Geld."

Die Leute in Kitzbühel, die zuerst die Wörgler verlachten, entschlossen sich bald zur Nachahmung. Sie setzten für 3000 S - nämlich 1 S pro Kopf - Schwundgeld in Umlauf. Die Scheine der beiden Gemeinden galten in beiden Gemeinden und wurden hüben und drüben anstandslos angenommen. Zahlreiche andere österreichische Gemeinden wollten das Beispiel Wörgls nachahmen, entschlossen sich aber abzuwarten, was die inzwischen in Aktion getretene Regierung entscheiden werde.

Diese, die faschistische Regierung Dollfuß, legte Beschwerde ein. Das wär' ja noch schöner! Ein Prolet, der nur bis zum 12. Lebensjahr die Schule besucht hatte, der weder Volkswirtschaft noch Nationalökonomie studiert hatte, der nicht den kleinsten Doktortitel aufweisen kann, ein Eisenbahner, ein Sozialdemokrat wollte sich erfrechen, die österreichische Währung zu korrigieren! Die Ausgabe von Geld in jeder Art ist nur der Nationalbank gestattet. Das Schwundgeld wurde verboten. Bürgermeister Unterguggenberger begnügte sich nicht mit dem Bescheid, und der Prozeß, den Wörgl führte, lief durch alle drei Instanzen - erfolglos. Am 18. November 1933 wurde der Einspruch Wörgls endgültig abgewiesen. Da aber der Rekurs keine aufschiebende Wirkung hatte, mußte schon am 15. September das Schwundgeld eingezogen werden.

Viel haben wir seither erlebt und überlebt: den Ständestaat von Dollfuß, das Dritte Reich Hitlers, Not und Elend des Zweiten Weltkriegs und die harte Arbeit des Wiederaufbaus. Heute sind wir ein Staat, der in vieler Hinsicht der Welt ein Beispiel geben kann. Doch das Beispiel Wörgls und seines klugen Bürgermeisters wollen wir nicht der Vergessenheit anheimfallen lassen.

aus der Monatsschrift des Österreichischen Gewerkschaftsbundes "Arbeit & Wirtschaft", März 83

Freitag, 10. Juli 2009

Yeşiller Partisi'nin Aile ve Çocuk Sözcülüğü'nü yapan Ekin Deligöz: ''Yüzde yüz milletvekiliyim''

Üç dönemdir Bavyera Eyaleti'nden Federal Parlemento’ya seçilen ve Yeşiller Partisi'nin Aile ve Çocuk Sözcülüğü'nü yapan Ekin Deligöz, ha-ber.com'un konuğu oldu


http://ha-ber.net/index.php?option=com_content&task=view&id=4446&Itemid=0


Ekin Deligöz: ''Yüzde yüz milletvekiliyim''

Genç yaşta Almanya'nın Bavyera eyaletinde 1989 yılında Yeşiller Partisi’nin gençlik kollarında aktivitelere başlayarak siyasete resmen soyunan, üç dönemdir Bavyera Eyaleti'nden Federal Parlemento’ya seçilen ve Yeşiller Partisi'nin Aile ve Çocuk Sözcülüğü'nü yapan Ekin Deligöz, Berlin’in ünlü Türk restorantı ''BABA ANGORA" da, ha-ber.com'un konuğu oldu

Önümüzdeki Eylül ayında yapılacak olan Federal Almanya Parlamento seçimlerine hazırlanan ve 4. kez seçilmeyi yüzde yüz garanti gören Ekin Deligöz, ha-ber.com Genel Yayın Yönetmeni M. Sefa Doğanay ile arkadaşımız Yusuf Mırzanlı’nın sorularını samimi bir şekilde yanıtladı.

Yıllar önce Tokat'ta "İlk kadın belediye meclisi üyesi" olan annesi Lütfiye hanımın etkisiyle çocukluğumdan itibaren siyasete yakınlık duyduğuna dikkat çeken Ekin Deligöz, kendi çalışmalarından CDU’lu Aile Bakanı Leyen’in yararlandığının altını önemle çizdi. Hatta bu nedenle CDU’lu Federal Alman Aile Bakanı’nın kendisine teşekkür ettiğini söyleyen Ekin Deligöz, son çocuk parasını yükselten yasanın kendi önerisi doğrultusunda çıktığını söyledi.

Sıcak ve dostça geçen söyleşi esnasında politikaya lise yıllarından itibaren ilgi duyduğunu belirten Ekin Deligöz, üniversite yıllarında aktif bir "Yeşilci" olduğunu dile getirerek, "Ancak partide adaylığımı koyduğumda çok tepki gördüm. Küçük bir şehirde yaşıyordum ve bir yabancının diğer deneyimliler dururken bu cüreti göstermesi büyük olay oldu. Yılmadım, geri adım atmadım ve eyalet listesinden ilk adaylığımda Federal Parlemento’ya seçildim" dedi.
ekin-deligoz-dem-b.jpg

''MEDYA BENDEN BEKLEDİĞİNİ BULAMADI''

Ekin Deligöz'e ilk seçildiğinde Alman ve Türk medyasının tavrı doğrultusunda yönelttiğimiz soruyu, "Türk medyası ‘bizim kız’ istediğimizi söyletiriz" anlayışı ile yaklaştı. İstedikleri olmayınca da işin magazin yönüne kayıp, ailem, evliliğim ve çevrem üzerine gerçekle ilgisi olmayan haberler ürettiler. Alman medyası da benden dövülen, zorla evlendirilen Türk kadınını oynamamı istiyordu. Oysa henüz evli bile değildim, ne de mağdur edilmiştim. Kendi yolunu özgürce seçen, Almanya’yı iyi bilen biriydim. Ben bazı kesimlerin beni kendi yanlarına çekmelerine kanmadım ve izin vermedim. Bildiğim doğru yolda yürüdüm. Ne Türkiye politikasına , ne de sadece Türkler için yapılan politikaya inanmadım. Ne de mağdur edilmiş "Türk kadını" hikayesi tuzaklarına düşmedim. Alman basınına, "Sizlerin yazdığınız, duymak istedikleriniz önyargı". Türk medyasının "Bu bizim kız, istediğimiz yöne çekeriz" imajını kırdım. Önceleri belli bir soğukluk başladı aramızda, zamanla yapıma alıştılar” şeklinde yanıtladı.

Büro ekip elemanlarından Urban Aykal’ın da hazır bulunduğu sohbetimiz ilerledikçe Ekin Deligöz’ ile daha samimi konuşup, yeni sorular yöneltiyoruz. Seçim bölgenizde yaptıklarınız nasıl karşılanıyor? “İlk seçildiğimde direkt oylarım yüzde 2 idi. Şuan ise bu oran yüzde 5’e yükseldi. Bölgemde beni destekleyenler sadece Yeşiller değil, her partiden insanlar var. Bu demek ki, çalışma alanım olan ‘Aile ve Çocuk Politikasını iyi ve doğru yürütüyorum. Büyüdüğüm ve aday olduğum Neu-Ulm’da Türk seçmen sayısı 400 oyu geçmiyor”.
ekin-deligoz-dem-c.jpg

''4x4 OLACAK''

Ekin Deligöz 4. kez Federal Parlamentoya girmeyi başaracak mı? sorusunu yönelttiğimizde, yüzündeki gülümseme yayılarak, kendinden emin cevap veriyor, "Kesin. Yüzde yüz. Bavyera bölgesinde listedeki yerim 5. sırada. Bavyera’da Yeşiller’in oy oranı yüzde 10’un üzerinde. Hiçbir çalışma yapmasam bile, gene de seçilirim. Ancak Almanya çapında Yeşiller’in oyu yüzde 5’in altına düşerse ki, bu da mümkün değil, o zaman ne ben ve ne de parti parlamentoya giremeyiz."

YABANCILAR POLİTİKASI

Parlamentoda yabancı kökenli biri olarak, göçmenler için neler yaptığına dikkatini çektiğimizde, Ekin Deligöz’ün cevabı hazır: "Yabancılar politikası uzmanlık alanım değil. Ancak çalışmaları yakından takip ediyorum. Bir önceki Yeşiller/SPD Koalisiyonu döneminde, ’Gençlere 23 yaşına kadar istediği vatandaşlığı seç” imkanını tanıyan yasa benim önerimdi. Bunun gerçekleşmesi bir zorunluluktu. Biliyorsunuz o dönem biz ve SPD eyeletlerde azınlıktaydık ve çifte vatandaşlık tasarımız Eyaletler Meclisi (Bundesrat) tarafından onaylanmadı. CDU yabancılara karşı imza kampanyaları başlattı. Bundan fazlasını yapamazdık. Bu konunun gerçekleşmesi için Türkiye kendi vatandaşlık yasasında değişiklik yaparsa, o zaman bu istek gerçekleşir. Yani kimseyi başka ülke vatandaşlığına geçti diye vatandaşlıktan çıkarmıyacak. Çifte vatandaşlığın zemini tıpkı Irak, İran ve benzeri ülkelerde olduğu gibi Türkiye’de hazırlanacak."

Sizce bu niye yapılmıyor? "Çünki Türkiye ile Almanya arasında açıklanmayan anlaşmalar var. Bence neden bu. Son ‘İthal Gelin’ Yasası’da aynı nedenle çıkarıldı. Merkel Türkiye gezisinden döndükten sonra, yasaya karşı çıkanlara açıkça,’Türkler durumdan memnun, sizlere ne oluyor’ diyerek yasayı onayladı".
ekin-deligoz-dem-e.jpg

''BAKAN OLMAK İSTERİM''

"Önümüzdeki seçimlerden sonra, Yeşiller büyük partilerden biri ile hükümeti kurarlarsa, bir bakanlık, ya da müsteşarlık ta düşünebilirim" diyerek konuşmasını sürdüren Deligöz’e, Alman siyasi tarihinde pek az rastlana ve geçtiğimiz aylarda Berlin’de gerçekleşen bır olayı hatırlatıp ve sorduk. Bir Berlin Milletvekili partinizden ayrılıp SPD’ye gitti. Aynı şekilde karşı taraftan da bir milletvekili sizin partiye katıldı. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz? Ekin Deligöz, "SPD’den Yeşiller’e geçmek çok doğru bir hareket. Ancak, bizden SPD’ye geçmeyi anlıyamıyorum. Bilkay’ı da anlamıyorum. Çünkü artık SPD’nin artık çekici bir tarafı kalmadı" dedi.

''TÜRKLER ÇOK ÇEKİNGEN''

Sohbetimizin sonuna doğru Ekin Deligöz’den, seçmenleri olsun olmasın, Türklere her hangi bir öneride bulunmak istermi diye sorduğumuzda, "Ben Türklerin politikada olsun, Almanya’da ki sosyal hayata katılma olsun hala çok çekingen davrandıklarına inanıyorum. Sorunlarını kendi kendilerine çözmeye çalışıyorlar. Oysa bu ülkenin yaşamında yer edinmek istiyorsak artık kendi kabuğumuzdan tamamen çıkmalıyız. Klasik yabancı ve Türkiye politikasına yönelik çalışmalardan sıyrılmalı. Büyük bir kapasite var. Artık, ’ben misafir değilim. Benden beklediğin kadar da vereceksin’ denmeli açıkça. Bazen derneklere ve camilere gidiyorum. Hep yakınma ve istek var. Oysa ‘ben ne yapabilirim’ diyen henüz çıkmadı. Kendi çocuklarımızın bizim zorluklarımızı yaşamamasını istiyorsak, her alanda harekete geçelim. Almanya’nın her sorunu bizim de sorunumuz. Bunları çözmek için ortaya çıkmazsak, bizim de dertlerimiz çözüme kavuşmaz."

Yusuf MİRZANLI - ha-ber.com

Montag, 6. Juli 2009

İLHAM ƏLİYEV İRANDAKI HADİSƏLƏRDƏN DANIŞDI

06.07.2009 [08:54]
06.07.2009 [15:43]
1702 dəfə baxılıb

Dövlət başçısı Tehranın İsrail prezidentinin səfərinə reaksiyasına da üstüörtülü münasibət bildirib

http://www.musavat.com/site/shownews.php?news_id=55968

Rusiyanın RTR kanalının “Vesti subbota” proqramı Azərbaycan prezidenti İlham Əliyevlə müsahibəni efirə verib. Müsahibə Rusiya prezidenti Dmitri Medvedyevin Bakıya ötən həftə etdiyi qısamüddətli səfər zamanı Azərbaycan dövlət başçısının Zuğulba iqamətgahında götürülüb. Müsahibənin mətninin bir hissəsi dünən “vesti.ru” saytında yerləşdirilib.
Rusiyalı jurnalist müsahibəyə Zağulba iqamətgahındakı təmtəraqlı şəraiti və dənizə açılan gözəl mənzərəni təsvir edərək başlayır və İlham Əliyevə “Qazprom”la imzalanan qaz müqaviləsi haqda sual verib. “Bu müqavilə o deməkdirmi ki, ”Nabucco" kəmərini artıq doldurmağa qaz tapılmayacaq?" sualına Əliyev belə cavab verib ki, əslində “Nabucco” ideyası ortaya çıxanda Azərbaycan təminatçı yox, tranzit ölkələrdən biri kimi nəzərdən keçirilirdi. Əsas təchizatçı ölkələr isə başqaları sayılırdı: “Lakin müəyyən səbəblər üzündən, əvvəlcə nəzərdə tutulan təchizatçılarla müqavilə bağlamaq mümkün olmadı. Bununla əlaqədar olaraq Azərbaycan artıq təkcə tranzit deyil, iri həcmdə qaz hasil edən təchizatçı ölkələrdən birinə çevrildi. Biz, öz qaz potensialımızı tam reallaşdırmaqda qərarlıyıq. Ehtiyatlar böyükdür, öz infrastrukturumuzu yaratmışıq, yeni qaz kəmərlərinin tikintisinə ehtiyac görmürük”. Jurnalisitin “yəni demək istəyirsiniz ki, tikmək istəyirlər, qoy tiksinlər” replikasına cavab olaraq prezident bildirib ki, ümumiyyətlə götürəndə Azərbaycanın mövqeyi belədir. Lakin əlavə tranzit imkanları yaransa, Azərbaycan bundan uduzmur: “Əgər ”Nabucco" kəməri tikilsə və bizə kommersiya baxımından yaxşı şərtlər təklif etsələr, biz bundan, şübhəsiz ki, istifadə edəcəyik. Lakin bu prosesin təşəbbüskarı və maliyyəçisi kimi çıxış etmək niyyətimiz yoxdur". Əliyev onu da deyib ki, Rusiya ilə imzalanan müqavilə Azərbaycan üçün qaz nəqlində tam diversifikasiyanı təmin etmək imkanıdır. Onun sözlərinə görə, Rusiya Qərb bazarı kimi Azərbaycan üçün böyük əhəmiyyət kəsb edir. Dövlət başçısı Azərbaycan qazının Rusiyaya ixracının hər iki ölkə üçün iqtisadi baxımdan sərfəli olduğunu bildirib: «Bu razılaşma həm Azərbaycanın, həm də Rusiyanın maraqlarına cavab verir. Bu, bizim üçün yeni, daha böyük bazara çıxış imkanıdır. Əvvəlcə bizim ixracımız Qərb istiqamətinə yönəlmişdi. Hazırda dörd ölkə Azərbaycandan qaz alır. Bu nöqteyi-nəzərdən Rusiya bazarı böyük əhəmiyyət kəsb edir. Rusiyanın cənub regionlarının Azərbaycandan alınan qazla təminatı ilə bağlı zərurət var. Bu, Rusiya üçün iqtisadi baxımdan sərfəlidir. Eləcə də qarşılıqlı sərfəli iqtisadi şərtlər var. Bağlanmış müqavilə ikitərəfli xarakter daşıyır. Rusiyaya nəql olunacaq qaz Azərbaycan Dövlət Neft Şirkəti tərfəindən tədarük olunur. Bu hasilat gələn il bitirilməsi nəzərdə tutulan Şahdəniz-1 yatağından da ola bilər. Gələcəkdə Şahdəniz-2 yatağından və ya başqa yataqdan da istifadə oluna bilər» deyə dövlət başçısı qeyd edib.
Müsahibə zamanı jurnalist azərbaycanlıların dörddə üçünün yaşadığı İranda baş verənlər haqda İlham Əliyevin mövqeyini soruşub. “İranda seçkilərdən sonra baş verən dramatik hadisələrə münasibətiniz necədir” sualına Əliyev şərh verməyib və bunu deməklə kifayətlənib: “Onlar kiminsə məsləhəti və müdaxiləsi olmadan məsələni ayırd edəcəklər”. Daha sonra İsrail prezidentinin Azərbaycana səfərinə və İranın buna reaksiyasına toxunulub. İ.Əliyev deyib ki, Azərbaycanın timsalında öz aralarında heç də yaxşı münasibətlərdə olmayan iki ölkə ilə eyni vaxtda normal münasibətlər qurmağın mümkünlüyünü görmək olar. “Əgər bizim tərəfdaşlarımızın və ya dostlarımızın öz aralarında problemləri varsa, biz həmişə ondan çıxış edirik ki, Azərbaycan onların öz münasibətlərini ayırd etməsi üçün yer olmalı deyil”.
Siyasət şöbəsi